یک گام ساده برای شروع طراحی بازی رومیزی

این جمله را خیلی شنیدیم که ” هر کسی که میخواد بازی طراحی کنه، اول باید خودش زیاد بازی تجربه کنه”. امروز قصد دارم درباره این جمله بیشتر صحبت کنم. این مطلب برای افرادی است که تجربه تعداد کمی بازی رومیزی دارند و می خواهند وارد فضای طراحی بازی شوند. معرفی یک گام ساده برای شروع طراحی بازی یا بهتر است بگوییم وارد شدن به فضای طراحی بازی.

یک قاعده کلی درباره طراحی بازی

در حالت کلی لازم است بدانید که برای طراحی بازی، لزومی ندارد که تعداد زیادی بازی رومیزی یا بردگیم را تجربه کرده باشید. در واقع در طراحی بازی، خلاقیت مهم ترین مهارتی است که دخیل است. البته اطلاعات پایه از بازی های رومیزی هم از ملزومات است. با داشتن این اطلاعات پایه، با فرض اینکه تعداد محدودی بازی رومیزی، حتی ساده، تجربه کرده اید، به سراغ دو نیم گام می رویم.

همچنین ببینید: مراحل طراحی بازی رومیزی | 7 گام اصلی

نیم گام اول: تهیه لیست نوستالژی

در ابتدا نیاز است، یک سری اطلاعات از تجربه بردگیمی خود به خاطر بیاورید. این اطلاعات را از طریق پاسخ به یک سری سوال دریافت خواهید کرد.

• بازی های نوستالژی که تجربه کرده اید چه بازی هایی می باشند؟

تجربه اولین بازی رومیزی خود رو بخاطر بیاورید. اگر چیزی به خاطر ندارید، اشکالی ندارد! برید سراغ دومین بازی. اگر باز هم چیزی یادتان نمی آید همینطور ادامه دهید. بازی سوم، چهارم و … تا اینکه به قدیمی ترین تجربه تان از یک بردگیم یا بازی رومیزی را به خاطر آورید. قطعا تجربه های اول نوستالژی هستند، چرا که اگر نمیبودند، شما اکنون در حال مطالعه این مطلب نبودید و علاقه مند به بازی های رومیزی نمی شدید. حال به سراغ سوال بعدی می رویم.

• نوستالژی ترین تجربه های نوستالژی شما چه بازی ای است؟

از بین تمام بازی هایی که تجربه کرده اید و به ترتیب تاریخ در ذهن خود مرتب کرده اید، لیستی از بازی هایی که از آنها به اندازه کافی لذت بردید و هنور هم تمایل به تجربه دوباره آنها دارید، مشخص کنید. توجه داشته باشید که هر اندازه این لیست کوتاه تر باشد، بهتر است. به این معنی که سعی کنید یک لیست از بهترین ها درست کنید، نه یه لیست از خوب ها یا بهتر ها. نهایتا پنج یا شش بازی رومیزی در آن لیست جای دهید.

سپس سعی کنید که این لیست را فیلتر کنید تا نهایتا یک سری بازی که اصطاحا “جانتان برایشان در می رود” (منظور این است که خیلی از تجربه آنها لذت می برید) باقی بمانند. سپس به سراغ این بروید که اطلاعات دقیق تری از این بازی ها را از سایت هایی مثل سایت بردگیم گیک یا آیوی گیم بدست آورده و در لیست اضافه کنید. اطلاعاتی مثل دسته بندی بازی، مکانیزم های بازی، هدف بازی و … . می توانید از صفحه رومیزشکافی آیوی گیم، اطلاعات دقیق تری هم از بازی ها بدست آورید. نهایتا به لیستی خواهید رسید. اسم این لیست را لیست نوستالژی بگذاریم.

نیم گام دوم: ایجاد یک چرخه طراحی بازی

انتخاب یک بازی از لیست نوستالژی

لیست بازی هایی که در نیم گام اول بدست آمد را در مقابل خود بگذارید و یک بازی را از بین آنها انتخاب کنید. انتخاب این بازی از لیست بهترین بازی ها کار سختی نیست و اصلا می تواند تصادفی باشد. چون از لیست بازی هایی که برایتان جزو بازی های نوستالژی است.

شروع طراحی یک بازی مستقل

حال وقت دست به کار شدن است. بازی را کنار خود بگذارید (منظور جعبه بازی نیست، بلکه منظور این است که بازی را با همه مشخصاتش در نظر بگیرید) و شروع کنید به طراحی یک بازی مشابه آن بازی. 

یعنی در این گام برای شروع طراحی بازی قرار است، از بازی ای که دوستش دارید شروع کنید و بازی دیگری مبتنی بر آن طراحی کنید که احتمالا آن را هم دوست خواهید داشت. مطمئن باشید کار سختی نیست. با تغییر ساده در مکانیزم های بازی یا تعویض قطعات و اجزا با قطعات کمکی دیگر می توانید به یک نسخه از بازی برسید که جدید است. اسم این نسخه را نسخه صفر مطلق می گذاریم که یک نسخه اولیه و ساده است.

بهینه سازی نسخه اولیه بازی

حالا سعی کنید هر چیز از نسخه صفر مطلق، که دوست نداریدش و در بازی اصلی هم وجود داشته را حذف کنید. بسته به اینکه بازی تان چقدر به هم می ریزد، یا جایش را خالی بگذارید و یا با یه چیز دیگر که دوست دارید پر کنید. این چیز ها میتوانند مرتبط با مکانیزم های بازی رومیزی باشند، یا قطعات بازی یا فضای بصری بازی و … . به هیچ وجه دست خود را برای تغییر نسخه صفر مطلق نبندید. این نسخه را تا جایی که ممکنه از هر نظر به سمت چیزی ببرید که دوستش دارید و ارتباط خوبی با آن می گیرید.

در نهایت بازی ای که باقی میماند، همان بازی ای خواهد بود که هم شما دوستش دارید و هم احتمالا بقیه دوست دارند که آن را تجربه کنند. اسم خروجی این مرحله را “نسخه صفر” بگذاریم. توجه کنید که برای اینکه بتوانید یک بازی را تغییر دهید نیاز است اطلاعات پایه طراحی بازی، مثل مکانیزم ها را تا حد قابل قبولی بشناسید.

آن چیزی که از نسخه صفر انتظار میرود این است که بشود آن را بازی کرد، بدون آنکه به باگ یا خلا قوانین برسید. یعنی به معنای ابتدایی، نسخه صفر باید یک بازی کامل باشد. پس تغییراتی که روی نسخه صفر مطلق میدهید تا به نسخه صفر برسید، نباید بازی را از ماهیت کامل خود خارج کند. کما اینکه خود نسخه صفر مطلق هم باید یک بازی کامل باشه.

همچنین ببینید: صفحه مکانیزم‌های بازی رومیزی

در نهایت نیم گامل دوم را روی بازی های دیگه لیست نوستالژی تان اجرا کنید تا به چند نسخه صفر دیگه برسید. شما میتوانید در مرحله بهینه سازی نیم گام دوم برای هر بازی، از ویژگی های بازی های دیگه ای که دوست دارید هم استفاده کنید. مثلا بیایید از مکانیزم های بازی A در بهینه سازی نسخه صفر مطلق بازی B استفاده کنید. همینطور از فضای بصری و قطعات و …

انتظارات منطقی از نسخه صفر

این نکته را در نظر بگیرید که بازی ای که در نهایت از نیم گام دوم خارج میشود بهش گفتیم لزوما یک بازی رومیزی مناسب برای تولید و انتشار در فضای بازی های داخل کشور نیست. هدف این پست هم آموزش طراحی یک بازی رومیزی ایرانی مستقل برای انتشار نبود، بلکه تنها نشان دادن یک راه ساده برای شما، برای ورود به عرصه طراحی بازی بود. پس انتظارات منطقی از “نسخه صفر” خود داشته باشید.