یه طراح به بازی ها چطور نگاه میکنه؟

تا حالا شده با یه نقاش هم صحبت بشید؟ درباره یه اثر هنری یا تابلو نقاشی باهم گپ بزنید؟ اگر نزدید، نگران نباشید!

طراحی بازی به سبک بودا!

• طراحی به شیوه ذن

کتابی هست تحت عنوان “The zen of seeing: seeing drawing as meditation, drawn and handwritten” نوشته آقای Frederick Franck، نویسنده، نقاش و مجسمه ساز هلندی، که در اون نگاه جالبی از دیدن، طراحی و نقاشی و خلق اثر هنری ارائه میده. قبل از هرچیز بگم که این کتاب توسط نشر شباهنگ و آقای عربعلی شروه، ترجمه شده. اسم فارسی اون هم هست ” طراحی به شیوه ذن: دیدن، طراحی کردن، مدیتیشن”.

این کتاب کلا نگاهی به مقوله طراحی (منظور نقاشیه) داره که تقریبا یکتاست. آقای فرانک از پیروان مکتب بودیسمه و کلا تو فاز تمرکز، ذن و اینجور چیزاست و از این منظر حرف های خیلی قابل توجهی نداره، ولی این کتاب شامل یه سری نکات و جملات بسیار مهمه که هر انسانی باید اونهارو بدونه.
نگاه این کتاب به نقاشی به این صورته که “هر انسانی میتونه بهترین نقاشی های دنیا رو بکشه، در صورتی که درست ببینه“. یعنی وقتی فرآیند دیدن درست صورت بگیره، طراحی و نقاشی کردن هم درست صورت میگیره. چون همیشه انسان میتونه چیزی رو بکشه که میبینه. حالا چه با چشم و چه با ذهن.

• دیدن، مهمترین ابزار یک طراح

یه بند از این کتاب به این صورته: ” به محض آنکه شروع به طراحی از شیء معمولی، مثل یک گل، چهره یا پرنده می کنید به گونه ای معجزه وار در می یابید که آن شیء یا جاندار برایتان چقدر غیر عادی و عجیب است…”
احتمالا واستون پیش اومده که خواستید یه نقاشیاز یه گل بکشید؛ ابتدای کار گل رو گذاشتید جلوی خودتون با این تفکر که “این گله که خیلی سادست، سریع میکشمش”. بعد از مدتی دیدید که اونقدرا هم ساده نیست. یعنی شما زمانی به پیچیدگی یه شیء پی می برید که میخواید اونو طراحی کنید.
برعکس این اتفاق هم ممکنه. یعنی این جمله از کتاب که میگه:

“آنچه را که طراحی نکرده ام، هرگز ندیده ام.”

از دیدن بازی تا طراحی!

حالا بریم سراغ بحث اصلی خودمون یعنی طراحی بازی. همونطور که گفتیم دیدن خیلی مهمه. در فضای طراحی تصویر، دیدن از جنس نگاه با چشم به منظره ها، اشیاء و موجودات هستش، اما در فضای طراحی بازی، این دیدن به معنای “تجربه بازی” و “نوع نگاه شما” به یه بازیه.
وقتی یه طراح تصویر به یه نقاشی نگاه میکنه چی میبینه؟ یه طراح یه تصویر به چشم یه اثر هنری نگاه نمیکنه. بلکه مجموعه از اجزای به هم پیوسته از رنگ ها، خط ها، اشکال و … میبینه که کنار هم قرار گرفتن و یه سیستم کلی به اسم تابلو نقاشی رو تشکیل دادن. این نگاه دقیقا یه نگاه فنی به طراحیه. رو همین حساب یه تابلو که برای من نوعی، که از نقاشی چیزی نمیدونم، خیلی زیبا نیست، یه اثر هنری خیلی بزرگ از نگاه فنی طراحای تصویره.

یه بازی، واقعا یه بازی نیست!

نگاهی که یه طراح بازی به یه بازی داره به صورت مجموعه ای از عناصر و اجزای مختلفه که باهم دیگه به صورت چرخدنده های کوچک و بزرگ همراه شدن و یه سیستم کلی رو تشکیل دادن. قسمتی از این عناصر مکانیک های بازی هستن، قسمتی دینامیک های بازی، قسمتی هویت بصری و تم بازی و قسمتی هم ظاهر فیزیکی و سخت بازی.
یعنی از نگاه یه طراح، یه بازی فقط یه بازی نیست! بلکه مجموعه ای از عناصر به هم پیوسته و یا گاها ناپیوسته هستش.
زمانی که شما به یه بازی اینطور نگاه کنید،از نحوه کنار هم قرار گیری عناصر اون، به ماهیت بازی میرسید. برای مثال ممکنه بازی A با بازی B براتون فرقی نداشته باشه، در صورتی که در دنیای عمومی بردگیم، مخاطبا این بازی هارو خیلی از هم جدا میدونن.

دیدن در طراحی بازی

اصل کاربرد این نگاه در فرآیند طراحی بازیه. زمانی که میخواید بازی طراحی کنید. به نوعی میخواید به سیستم خلق کنید. وقتی به طراحی بازی به چشم طراحی هی سیستم نگاه کنیم، میتونیم در اون هم از جزء به کل حرکت کنیم و هم از کل به جزء.

• حرکت از کل به جزء

1. طراحی کلیت: شامل تجربه ای که بازی قراره خلق کند؟ مفهومی که قراره به بازیکن منتقل بشه؟ حسی که مخاطب در حین بازی باید داشته باشه و … .
2. طراحی اجزاء متناسب با کلیت بازی: دینامیک ها، مکانیک ها و هویت بصری (تم، تصویر سازی، گرافیک و …)

• حرکت از جزء به کل

1. طراحی اجزائی که میخواید در بازیتون استفاده بشن: شامل دینامیک ها، مکانیک ها و هویت بصری (تم، تصویر سازی، گرافیک و …)
2. طراحی کلیت بازی ای که با اجزای طراحی شده شما همخوانی داشته باشن، یا اصطلاحا طراحی کلیتی که اجزای طراحی شده شده، توانایی قراهم کردنش رو داشته باشن.

رفتن به سمت نگاه سیستماتیک و فنی به بازیها

• زیاد بازی کنید

یکی از بهترین راه هایی که طرز نگاه شما به بازی هارو تغییر میده و به سمت نگاه فنی و سیستماتیک میبره، اینه که زیاد بازی کنید. تجربه زیاد بازی ها باعث میشه شما از یه بازی فقط جنبه سرگرمی و فان اون رو نبینید.

• طراحی رو شروع کنید

مهم تر از زیاد بازی کردن، دست به قلم شدنه. با حداقل اطلاعاتی که دارید، سعی کنید طراحی رو شروع کنید. همونطور که آقای فرانک در کتابش درباره طراحی میگه: ” هر کسی توانایی طراحی کردن رو داره، فقط نیازه که راهش رو یاد بگیره.” راهش هم از طریق مطالعه، تجربه و آزمون خطا به دست میاد. مطمئن باشید تا زمانی که قلمتون رو بر ندارید و یه خط هم نکشید و ننویسید، ایده ای هم در کار نخواهد بود.

هر کسی میتونه بازی طراحی کنه، فقط کافیه راه درست ایده تا طراحی رو یاد بگیره.

لینک های مفید:

• کتاب طراحی به شیوه ذن

همچنین ببینید:

• یه گام ساده برای شروع طراحی
• بچه بزرگ کردن تا طراحی بازی