نقد و بررسی بازی Harry Potter: Quidditch Champions

فرنچایز هری پاتر سال‌های سختی را پشت سر گذشته است اما در رسانه ویدیوگیم، می‌توان گفت که این بهترین زمان برای طرفداران هری پاتر است. در سال گذشته بازی میراث هاگوارتز یا Hogwarts Legacy یکی از بهترین بازی‌های سال بود و حالا هری پاتر با عنوان Harry Potter: Quidditch Champion به دنیای باز‌ی‌های ویدیویی بازگشته تا این بار تجربه‌ای از بازی محبوب کوییدیچ را برای طرفداران ایجاد می‌کند. این بازی فانتزی ورزشی، در 3 سپتامبر 2024 یعنی 13 شهریور 1403 منتشر شد و بازیکنان باید سوار بر جاروی جادویی خود، در ورزش هیجان انگیز کوییدیچ به رقابت با یکدیگر بپردازند. جای کوییدیچ در بازی میراث هاگوارتز خالی بود و طرفداران می‌خواستند بدانند که چرا جای چنین بخش محبوبی از دنیای هری پاتر خالی است. حالا می‌دانیم که دلیل آن، انتشار این بازی مستقل بود تا به صورت اختصاصی بر کوییدیچ تمرکز کند. پس با ما همراه باشید تا به نقد و بررسی بازی Harry Potter: Quidditch Champions بپردازیم.

انتظاری دیرینه

در ساعات اول افتتاحیه بازی هری پاتر: قهرمانان کوییدیچ، بازیکنان رقابت خود را در جام ویزلی بارو آغاز کردند. چهار نقش و پست مختلف در بازی کوییدیچ قرار دارد که شامل نگهبان، جستجوگر، حمله کننده و تعقیب کننده می‌شود. بازیکن می‌تواند در هر یک از این پست‌ها که می‌خواهد بازی کند. اگرچه که مکانیزم‌های کلی بازی مشابه یکدیگر هستند و بر پرواز با جاروی جادویی خلاقه می‌شوند، اما هرکدام یک یا دو مکانیک منحصر به فرد نیز دارند. برای مثال، حمله کننده می‌تواند به سمت حریف، بلاجر شلیک کند و نگهبان نیز توانایی شیرجه زدن به سمت تیرک دروازه را دارد.

حتما بخوانید: بهترین بازیکنان کوییدیچ هری پاتر چه کسانی هستند؟

تعادل خوبی بین جذابیت و البته سادگی این چهار نقش وجود دارد. بازیکنان می‌توانند به سادگی هر نقش را یاد بگیرند و از آن لذت ببرند اما برای تسلط کامل بر مهارت‌های هر پست، به زمان زیادی نیاز است. این بازی واقعاً سرگرم کننده است و حس جاخالی دادن از بلاجر، و عبور دادن کوافل از دروازه حریف برای به ثمر رساندن یک گل، همان چیزی است که هر طرفدار هری پاتر دوست دارد تجربه کند. آخرین باری که طرفداران توانستند مسابقه کوییدیچ را در یک بازی ویدیویی تجربه کنند، مربوط به سال 2003 و بازی Harry Potter: Quidditch World Cup می‌شود.

تجربه بازی با دیگر بازیکنان

شاید این مهم‌ترین بخش از نقد بازی Harry Potter: Quidditch Champions باشد. چرا که بازی قهرمانان کوییدیچ قبل از هرچیزی، یک بازی آنلاین چند نفره است. در حال حاضر تنها یک حالت مناسب بازی چند نفره PVP برای قهرمانان کوییدیچ در بازی وجود دارد که به صورت سه به سه است. به این صورت، دو تیم متشکل از سه بازیکن جلوی یکدیگر قرار می‌گیرند. در هر تیم، یک نفر دو نقش دریافت می‌کند و مدام باید پست خود را در زمین بازی تغییر دهد. درواقع تمام بازیکن‌ها نقش تعقیب کننده را به صورت پیشفرض دارند و همزمان یک نقش مجزا برای هرکدام از آن‌ها در نظر گرفته شده است که می‌توانند بین این دو جا به جا شوند. این حالت تعادل خوبی در گیم پلی ندارد.

حتما بخوانید: معرفی بازی Hogwarts Legacy | برای عاشقان هری پاتر

بازیکنی که نقش جستجوگر/تعقیب کننده را می‌گیرد، گیم‌پلی خیلی ساده‌تری دارد. چرا که تنها زمانی که اسنیچ ظاهر شود به جستجوگر نیاز داریم و او می‌توان بیشتر زمان خود را به عنوان تعقیب کننده بازی کند. با این حال ایجاد تعادل برای یک حمله کننده/تعقیب کننده کمی دشوارتر است چرا که هر دوی این نقش‌ها در طول بازی لازم هستند. مشکل اصلی اما به بازیکنی می‌رسد که نقش نگهبان/تعقیب کننده را دارد؛ این بازیکن باید مدام از خط دفاعی به یک بازیکن مهاجم در زمین دشمن تبدیل شود و چنین کاری اصلاً تعادل خوبی برای بازی ندارد.

اگرچه که برخی از بازیکنان این عدم وجود تعادل بین بازیکنان تیم را جذاب می‌دانند، اما برای اکثریت تصمیمی نادرست و ناامید کننده است. با این حال باید بدانید که قرار است یک حالت 6V6 تا پایان سال 2024 برای این بازی عرضه شود. با وجود تیم‌هایی متشکل از شش بازیکن، احتمالاً شاهد تعادل و تقسیم نقش بسیار بهتری خواهیم بود. هرچند که نبود تعادل در زمان عرضه نسخه اولیه بازی، ضربه خودش را به آن می‌زند.

بازیکن علیه کامپیوتر

اگرچه که بخش آنلاین قهرمانان کوییدیچ کمی ناقص و ناکامل است، اما بخش PvE خیلی بهتری دارد. این بازی سه تورنمت را به بازیکنان بخش آفلاین تک نفره ارائه می‌دهد که شامل جام هاگوارتز، جام سه جادوگر و جام جهانی می‌شود. همچنین بازیکنان می‌توانند یک مسابقه بین هر تیمی در بخش مسابقات باز کرده‌اند برگزار کنند. اگرچه که این بهترین و کامل‌ترین چیزی که می‌شد در یک بازی ورزشی ببینیم نیست، اما نباید فراموش کنیم که این اولین بازی ورزشی هری پاتر از سال 2003 تاکنون است.

یکی دیگر از مشکلاتی که در نقد بازی هری پاتر قهرمانان کوییدیچ به چشم ما می‌خورد، سطح سختی و دشواری حالت تک نفره است. پنج سطح دشواری برای هوش مصنوعی بازی در نظر گرفته شده است. اصولاً سطح پنجم باید چالشی بسیار دشوار و نفس گیر باشد اما حتی بالاترین سطح هوش مصنوعی بازی نیز زمان زیادی نمی‌برد که از بازیکنان ماهر و با تجربه شکست بخورد.

درواقع مشکل اصلی درجه سختی‌های بخش انفرادی قهرمانان کوییدیچ، این است که هوش مصنوعی بازی به یک نسبت برای تیم حریف و تیم بازیکن قوی می‌شود. به عنوان مثال، گل زدن به نگهبان تیم حریف در بالاترین درجه سختی، بسیار دشوار است و مهارت بسیار زیادی می‌خواهد. اما نکته اینجاست که به همان نسبت، نگهبان تیم بازیکن نیز که توسط هوش مصنوعی کنترل می‌شود ماهر شده و نمی‌گذارد کسی به او گل بزند. پس این یعنی درجه سختی در حقیقت چندان تغییری نکرده و بازیکن تنها با کمی مهارت بیشتر، می‌تواند از پس آن بر بیاید.

سیستم پیشرفت

دو شکل کلیدی پیشرفت و ارتقأ در هری پاتر قهرمانان کوییدیچ وجود دارد. یکی ارزی است که در بازی ساخته شده و می‌توان از آن برای ارتقای مهارت‌ها و ایجاد تیم یک تیم شخصی و سفارشی استفاده کرد. هر نقش از تیم دارای یک درخت مهارت مجزا است که هرکدامس سه شاخه دارند و توانایی‌های جدیدی را برای بازیکن باز می‌کنند.

همچنین بازیکنان می‌توانند از این واحد پولی که به دست می‌آورند، برای شخصی سازی ظاهر شخصیت‌های خود استفاده کنند. اسکین شخصیت‌های نمادین هری پاتر مانند هرمیون گرنجر و دراکو مالفوی و… بخشی از این محتوای قابل خرید خواهند بود.

جوایز فصلی نیز بخشی دیگری از امتیازات قابل به دست آوردن در قهرمانان کوییدیچ است. این که بازیکنان بدون خرج پول واقعی و با استفاده از نسخه عادی همچنان می‌توانند پاداش‌های فصلی قهرمانان کوییدیچ را به دست آورند فوق‌العاده است. با این حال این جوایز بسیار آهسته به دست می‌آیند و برای مثال در یک گیم پلی 13 ساعته، تنها 12 ردیف از جوایز فصلی باز شده است.

نکته نقد و بررسی بازی Harry Potter: Quidditch Champions این است که در مجموعه این بازی روی کاغذ پیشرفت بسیار خوبی دارد اما همچون دیگر بازی‌ها، کمی در اجرای ایده‌ها ضعیف عمل کرده است.

ظاهری جادویی

یکی از بهترین تصمیمات درباره قهرمانان کوییدیچ این است که برخلاف سبک واقع گرایانه میراث هاگوارتز، رویکردی سبک‌تر را برای سبک هنری خود انتخاب کرده است. این سبک هنری کارتونی‌تر، به قهرمانان کوییدیچ شور و نشاطی می‌دهد که مناسب یک بازی در دنیای جادوگری است. سه نقشه بازی در هاگوارتز و چهار نقشه نیز در ویزلی باروز وجود دارند که به لطف این سبک تصویری و تغییرات جزئی در آب و هوا، به طرز شگف آوری متمایز به نظر می‌رسند. روشنایی چهره شخصیت‌ها اگرچه که می‌تواند کمی عجیب و بی‌جان به نظر برسد، اما این مسئله در طول گیم پلی چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرد.

حتما ببینید: مقایسه بازی Hogwarts Legacy با فیلم هری پاتر

طراحی صدا نیز یک نقطه قوت دیگر است. موسیقی مورد استفاده در صفحه‌های لودینگ و منوهای قهرمانان کوییدیچ حس و حال موسیقی به یاد ماندنی جان ویلیامز را تکرار می‌کند. جلوه‌های صوتی بازی نیز بسیار قوی هستند و ضربه بلجار یا بوست رعد و برق جارو، صدای مناسبی دارند. ترکیب این‌ها، صدای بازی را به تجربه مورد قبولی تبدیل می‌کند.

یکی دیگر از ناکتی که در نقد و بررسی بازی Harry Potter: Quidditch Champions اهمیت بسیاری دارد، عملکرد فنی بازی است. به نظر می‌رسد که قهرمانان کوییدیچ حداقل در پلی‌استیشن 5 به خوبی اجرا شده و هیچ مشکلی در طول بازی وجود نداشته باشد. زمان زیادی برای لودینگ‌ها صرف نمی‌شود و همه چیز مناسب است.

بخش پایانی

در وضعیت فعلی و پیش از انتظار آپدیت‌های احتمالی، قهرمانان کوییدیچ یک بازی سرگرم کننده، اما ناقص است. اگرچه که مانند اکثر بازی‌های آنلاین سرویس محور امروزه، این بازی نیز محصول نهایی نیست و آپدیت‌های بسیاری در طول زمان دریافت خواهد کرد. با این حال گیم پلی و ساختار اصلی این بازی احتمالاً به این زودی‌ها تغییری نخواهد کرد و صرفاً شاهد محتوای جدید با همین ساختار خواهیم بود.

اما سوال مهم این است که این محتوای جدید چه چیزی خواهند بود؟ طبق وضعیتی که مشخص است، فصل جدید سرویس بازی در زمستان فرا می‌رسد و تعداد انگشت شماری رویداد تا آن زمان برگزار خواهد شد. جوایز فصل جدید یکی از چیزهای جذابی است که طرفداران می‌توانند از آن لذت ببرند اما برای جذب بازیکنان جدید و ترغیب آن‌ها به وفادار ماندن به بازی کافی نخواهد بود.

اگرچه که بازی قهرمانان کوییدیچ به نظر موفق می‌رسد، اما نباید فراموش کنیم که موفقیت یک بازی سرویس محور به نگه داشتن بازیکنان در دراز مدت است. مسیری که این بازی در نظر گرفته، به نظر چندان قوی نمی‌آید و نمی‌توان انتظار داشت که بازیکنان را تشویق به وفاداری به بازی کند. قیمت 30 دلاری بازی نیز می‌تواند مانع دیگری برای مردم از خرید این بازی باشند.

اگر قهرمانان کوییدیچ بتواند وعده‌هایی که داده را به خوبی پیاده کند و علاوه بر رفع مشکلات، محتوای بهتر و جدیدتری ارائه دهد، احتمالاً به چیزی واقعاً خاص و منحصر به فرد تبدیل می‌شود. با این حال اگر این بازی همینطور ثابت بماند و تغییر بزرگی نداشته باشد، بعید است که بتوانیم انتظار موفق بزرگی از‌ آن داشته باشیم.